Kar tanesiyiz hepimiz..

Böyle bi 'çok görmüş geçirmiş' de millete kendi yemediği bayat ekmeği tıkan biri gibi mi görünüyorum bilemiyorum..Ben şimdiden yok hayat şöyle yok böyle diye gezersem ,Berkecan dede ve Ece ninelerin dolaştığı evrelerde torunlarıma anlatacak birşeyim kalmayabilir. 90 kuşağı istilası varkene yaş'lıyım aslında.Oturun ve dinleyin bücüriksler..! (Çok da kibar bi ablayım görüldüğü üzre--Ha bi de yıl olmuş 2011 hala burda beni abi zannedenler var,onlara başka bi zaman değinmek isterim ) -Opps tam suan dev anası gibi bi örümcek masamdan transit geçiş yaptı ya la! :P Ya o değil de benm ağzım Behzat Che izledikten sonra fena bozuldu.. Eğreti kibar olacağımıza dürüst kaba olalım daha iyi..kılıfına sığınsam da bu durum beni kederlere salmakta. Dur anlatacaklarıma gelemedim daha.. Hani napalm bombası var ya..Onun adındaki ilüzyonu çözdüm ben ahora. Abi şuan o kadar sıkılıyorum ki napalm bombası gibiyim ha patladı ha patlayacak.Yapacak bişey yok napalm. Sıkıntı insana neler yaptırıyor görüyorsunuz..İbretlik anıtıyım resssmen.Neyse asıl konuya geliyorum: İnsanlar yaşlandıkça puzzle'ın parçaları az çok tamamlanıyor ve artık her bir sözcük,her bir cisim,her bir motif her birimiz için farklı anlamlar taşımaya başlıyor. O noktada Türkçe konuşan ama Ubıhça anlayan hücreler olarak dolanıyoruz. Senin anlatmaya çalıştığın şeyi karşındaki kişisel süzgecinden geçirdikten sonra muayyen bir seviyeye kadar anlayabiliyor.İletişimsizliğin kıskacında -mış gibi yaparak hayatımıza devam ediyoruz. Herkes anlaşmış gibi bu gidişata suspus,sanki dudak aralasa raydan çıkacakmışız gibi temkinli.. La'yı Lo anlamak.. Tek harf bile müthiş anlam farklılıkları yaratabilirken biz öyle bi lüksümüz varmışcasına pek zahmet etmiyoruz anlamaya calışmak için.Yargılarımız peşin ve nakit. Etiketlere sığınıyoruz. Beynimizin işini kolaylaştırmak maksat ya; şemalıyoruz,listeliyoruz,tag'liyoruz. Her insan bi dünya..Keşfedilmeyi bekleyen kar kristalleriyiz her birimiz.Bu kadar basite indirgenemeyecek kadar,üzerine düşünülmeyi hak edecek kadar değerliyiz.Anlamıyoruz evet.Ama en azından anlamadığımızı kabullenebiliriz. (Hayır annem tepemde çamaşır asarken ben nasıl nokta koyayım şu yazıya ha? :P Getirmiyorum sonunu konsantre neyin kalmadı (:)